Nieco więcej o technologiach i metodach, które stosujemy...
Wiedzę czerpiemy z takich dziedzin jak neuronauki obliczeniowe i neurocybernetyka aby realizować najnowszą koncepcję neurorehabilitacji - programowaną neuroplastyczność (engineered neuroplasticity). Jest to nowa forma neureorehabilitacji polegająca na wykorzystaniu zdobyczy inżynierii nerwowej (technologie interfejsów nerwowych, biofeedback) do odtworzenia utraconych połączeń nerwowych w mózgu i/lub rdzeniu.
Na tym filmie możesz zobaczyć jak wygląda interaktywny trening biofeedback i ETS oraz na czym polega niesamowita skuteczność tych metod we wspomaganiu reedukacji motorycznej.
W skrócie, trening ETS przebiega następująco:
- Pierwszym etapem jest trening biofeedback (Ryc.1.). Polega on na wyświetleniu na ekranie komputera wykresu obrazującego aktywność bioelektryczną niedowładnych mięśni np. prostowników nadgarstka. Zadaniem pacjenta jest wykonanie takiego skurczu który przekracza próg zadaniowy. Proszę się nie martwić jeśli w ogóle nie ruszają Państwo ręką - urządzenie wykryje nawet najdrobniejszy, niewidoczny gołym okiem skurcz!
Ryc.1. Trening Biofeedback.
- Kiedy uda się osiągnąć zadany próg - urządzenie uruchamia elektrostymulacje mięśni (Ryc.2.) o zadanych parametrach, która w sposób kontrolowany wywołuje skurcz tężcowy mięśnia (nieosiągalny w takim zakresie przez żadne inne zabiegi i ćwiczenia fizjoterapeutyczne). Skurcz ten generuje silną informacje czuciową płynącą do mózgu, informując go, że po świadomym poleceniu napięcia mięśni nastąpił skurcz tego konkretnego mięśnia (a nie innego). Dzięki temu mózg buduje lub wzmacnia sieć neuronową, która steruje tym ruchem. Wielokrotne powtórzenie tego ćwiczenia prowadzi do wzrostu kontroli mózgu nad niedowładnym mięśniem, a co za tym idzie zmniejszenie niedowładu i spastyczności (której przyczyną jest właśnie ten brak kontroli, a jedynie objawem wzmożone napięcie mięśni).
Ryc.2. Trening ETS.
Metody które stosujemy, w przeciwieństwie do wielu technik działających w oparciu o robotykę lub czujniki położenia - pozwalają na aktywny trening u Pacjentów z bardzo ograniczonym zakresem ruchu (ROM) lub nawet przy braku ruchu (ale minimalnej aktywności bioelektrycznej mięśni). Metoda ETS jest niezastąpiona i jedyna w swoim rodzaju ponieważ (dzięki wzmacniaczom sygnałów bioelektrycznych i FES) zapewnia nieosiągalną innymi sposobami dokładność i precyzję trenowanych zadań ruchowych oraz indukcje skurczu tężcowego poprzez oddziaływanie pola elektrycznego na płytkę nerwowo-mięśniową. Dzięki zamknięciu pętli czuciowo-ruchowej (połączenie świadomej intencji ruchu Pacjenta z bodźcami z elektrostymulacji - teoria integracji sensomotorycznej) możliwy jest trening kontroli motorycznej poprawiający koordynację i precyzję ruchów oraz poprawę w zakresie czucia głębokiego po udarze (silna stymulacja kory czuciowej). Neurorehabilitacja z ETS może również doprowadzić do takiego poziomu poprawy funkcjonalnej, która umożliwia kwalifikację do zastosowania innych metod rehabilitacji motorycznej wspomagających proces uczenia motorycznego, takich jak: CIMT, IOT (trening ukierunkowany na uszkodzenie), roboty rehabilitacyjne czy metody oparte na wirtualnej rzeczywistości. Jednak w początkowym etapie rehabilitacja z ETS będzie najlepszym wyborem dla każdego Pacjenta po udarze i powinna być wdrażana najszybciej jak to możliwe.
Kompensacyjne wzorce ruchowe (czyli alternatywne mechanizmy sterowania zdrowymi lub chorymi mięśniami w celu wykonania tego samego zadania) mogą nie tylko utrudniać lub uniemożliwiać funkcjonalną regenerację ale nawet doprowadzić do wycofania wcześniej uzyskanej poprawy w zakresie kontroli neuromotorycznej niedowładnej kończyny.